Het was zaterdag 17 februari 2018; De dag dat de competitie wedstrijd tegen Vogido op het programma stond. Vogido dat in onze competitie de enige echte concurrent blijkt te zijn om rekening mee te houden. De thuiswedstrijd tegen Vogido hadden wij overtuigend gewonnen met 5-1. Een makkie zou je denken maar gezien de sterke uitslagen van Vogido bleek het nog lang niet gespeeld te zijn. Nu stond de uitwedstrijd op het programma en de spanning was groot. Winst of gelijkspel zou betekenen dat we een groot gat zouden slaan in de competitie en om de strijd van het kampioenschap. Er was een bus geregeld, hapjes, drankjes, muziek en meereizende supporters. De sfeer was goed, iedereen had veel zin in de wedstrijd maar de spanning was voelbaar. Na een busreis van ongeveer 1.5 uur waren we aangekomen in Enschede. De warming up verliep een beetje rommelig, weinig tijd en het ontbrak een beetje aan scherpte. Terwijl Vogido al klaar stond om te beginnen moesten wij nog naar de kleedkamer om onze wedstrijdshirts aan te trekken. Een ietwat hectisch begin maar dat mocht ons niet van de wijs brengen. De wedstrijd was begonnen en de eerste tien minuten verliepen redelijk. Wij waren nog een beetje zoekende en probeerden onze draai te vinden in het veld. Tegen de verwachting in was het Vogido dat als eerste tot scoren kwam. Door een misverstand met het uitkomen van de keeper, botsten er twee speelsters van IJVV tegen elkaar op en zo kon Vogido de voorsprong neerzetten. Een kleine domper maar nog niks aan de hand zal je denken. Wij hadden moeite om het balbezit te behouden en Vogido zette goed druk en was scherper en sterker in de duels. Doordat wij zo onder druk stonden en het moeilijk was een vrije speelster te bereiken volgden er tientallen diepe ballen. Waarvan de meeste eruit werden gehaald door de verdediging van Vogido en geen speelsters van IJVV kon bereiken. Door het snelle balverlies, het niet kort genoeg dekken, fouten bij het opbouwen en het druk zetten van de tegenstander liep de eerste helft uit tot een blamage. Vogido scoorde het ene na het andere doelpunt. Wat was er met ons aan de hand? Was het de druk? Spanning? Concentratie? Wij waren volledig de weg kwijt en lieten het allemaal maar gebeuren. Op de meest knullige manieren verloren we de bal of kregen we een doelpunt tegen. De linksbuiten van Vogido zorgde voor de meeste dreiging en kon de bal geregeld voorgeven. Inmiddels was de stand al uitgelopen tot 6-0 voor Vogido. Frustraties namen toe, het spel was onverzorgd en we waren onrustig aan de bal. De laatste minuten van de eerste helft ging het al iets beter en probeerden we de rust te vinden in het spel. Toch was het moeilijk om kort combinatie voetbal te spelen maar vlak voor rust werd het 6-1! Onrust nam toe bij Vogido na dit doelpunt omdat ook zij wisten dat wij het er niet bij zullen laten zitten en het gejuich en de overtuiging die er bij ons in zat maakte ze wel wat onzeker. Maar goed, 6-1. Dus het zal nog een hele klus zijn om dat nog goed te maken. In de rust hebben we besproken wat er beter zou kunnen en dat we het vertrouwen moeten hebben om het Vogido nog moeilijk te maken. We hebben al eens eerder bewezen binnen korte tijd veel doelpunten te kunnen maken en ondanks de grote achterstand en de belabberde eerste helft weten we dat we beter zijn. 

De tweede helft was begonnen en gelijk zetten we Vogido op hun helft onder druk. Naomi die voorin het voortouw nam en de rest volgde en Vogido werd onzeker en kon de lange bal niet meer spelen. Wij scoorden binnen een aantal minuten maar liefst drie keer en de stand was 6-4, zal het dan toch gaan lukken om deze wedstrijd om te zetten in gelijkspel of winst? Het geloof was er en er werd hard voor gevochten. De ontlading bij elk doelpunt was heerlijk. Veel gejuich langs de kanten, te danken aan de meegereisde supporters. Daar krijg je weer extra motivatie van en het geloof dat het echt zou kunnen gaan lukken. Maar helaas kwam Vogido terug en een slordigheidje werd gelijk afgestraft, 7-4. Nu zou het toch best moeilijk worden om het recht te zetten. De scheidsrechter nam bijzondere beslissingen en ook dat zat ons niet helemaal mee. Maar de grote achterstand hadden we aan ons zelf te danken. Helaas heeft Marissa na een hard duel geblesseerd het veld moeten verlaten. De eerste minuten van de tweede helft hebben we alles gegeven en de wil was er wel maar het was moeilijk om nog weer hetzelfde neer te zetten als die eerste 20 minuten van de tweede helft. Een goed genomen corner van Eline werd er nog knap ingekopt door de van achteruit meegekomen Esther, 7-5. Helaas wist Vogido de stand uiteindelijk op 8-5 te zetten en was de wedstrijd gespeeld.

Een bizarre en doelpuntrijke wedstrijd. Met een eerste helft om snel te vergeten maar met een heerlijke start van de tweede helft. Een dubbel gevoel, gefrustreerd maar trots dat we onze koppies niet lieten hangen en er met een 6-1 achterstand alsnog voor zijn gegaan. Helaas namen we geen punten mee naar IJsselmuiden maar dat mocht de busreis niet baten. We hebben er een mooi feestje van gemaakt met z’n allen! 

Mocht Vogido de twee inhaalwedstrijden winnen dan staan ze 1 punt op ons voor. Maar zo zie je maar weer, het kan soms alle kanten op gaan. 

A.s. woensdag spelen we de kwartfinale van de beker tegen DVV Duiven om 20.00 uur in IJsselmuiden!