Afgelopen woensdagavond heeft IJVV vrouwen 1 haar laatste competitie wedstrijd gespeeld en sloten de competitie af met een 11-0 overwinning. Een goede uitslag maar helaas was het niet meer genoeg om kampioen te kunnen worden. Want wat was het een raar maar bijzonder seizoen... 

Het is niet helemaal mijn ding om het kort te houden, maar ik zal mijn best doen om het samen te vatten.

We startte het seizoen met als staf:

Overgekomen van meiden onder 19 trainer Hans Vermeer, loop en conditie trainer Lambert de Jonge, trouwe grensrechter André Bruintjes, onze regelaar en leidster Ingrid Bolsius en pupillen begeleidster alias moeder van de groep, Susan Schrijer. 

Met deze overgekomen speelsters van mo19 werd de selectie aangevuld: 

Anniek Flier, Rosan Vermeer, Hendrike van de Wetering, Laurien de Jong,Jenita Kopshagedoorn en Géanne Brink. 

De oud bekende van voorgaande seizoenen deze selectie bestond uit:

Annegreet van de Berg, Jos Beens, Rozemarijn Rietberg, Kim Zandbergen, Naomi Visscher, Esther Spans, Kim Weijmer, Larissa Smit, Marissa Toeter en Laura van Dijk.

Enfin, zo zag de complete selectie er vanaf de start uit. Maar er is het één en ander veranderd...

Want al vroeg in het seizoen had Laurien de Jonge besloten om voor haar studie te gaan en helaas viel dit niet meer te combineren met de voetbal.

Onze aanvoerster Jos. Zij moest ons verlaten wegens zwangerschap en is inmiddels bevallen van een meisje! 

Minder leuk nieuws; Onze keepster Annegreet raakte langdurig geblesseerd en had besloten wegens die omstandigheden te stoppen met voetballen. 

In de tussentijd is er ondanks het vertrek van deze speelsters een extra speelster toegevoegd aan de selectie. All the way from Castricum, Eline vd Voort. Zij is in Kampen komen wonen, had een aantal keren meegetraind en kon bij ons team aansluiten.

Bij deze willen wij ook Keline van Dijk en Marleen Brink van mo19 bedanken voor hun inzet tijdens de wedstrijden dat wij zonder keeper zaten. Mooi dat het zo kon! 

Maar toen.. we zochten een vaste keeper. Keline en Marleen bleven liever nog in mo19 en gelukkig was daar een oud bekende van ons die het keepen weer op wou pakken, Noreen Sukaldi. Zij heeft de rest van het seizoen voortgezet als onze vaste keepster.

Een aantal weken terug kwam Esther met het leuke nieuws dat ook zij in verwachting is en verwacht in december haar kindje! Helaas kon onze vaste kracht Esther daarom de laatste wedstrijden niet meer meespelen maar het is natuurlijk een goede reden om afscheid te nemen.

En dan hebben we nog onze rappe Gait (Géanne) is veel aan het werk en kan het 2 keer trainen en voetballen maar moeilijk combineren, ook van haar nemen we afscheid. 

Hierdoor ziet aan het eind van het seizoen de selectie er ietwat anders uit. 

Maar laat ik nu eens bij het begin beginnen...

Na een selectie periode was bekend dat deze speelsters het moesten gaan doen dit seizoen. Het doel, kampioen worden! Want na een aantal jaar al in de vierde klasse te voetballen en telkens net naast de titel te grijpen dat waren we inmiddels al wel dikke zat. 

Dit seizoen zaten we met veel ‘onbekende’ ploegen in de competitie. Waarvan de meeste ploegen uit Zwolle of uit de omgeving van Hardenberg kwamen. 

We kwamen soepel uit de startblokken en wisten onze wedstrijden met ruime cijfers te winnen. Zelfs de bekerwedstrijd tegen WHC vrouwen 1 (dit seizoen kampioen in andere competitie) wisten we met 7-1 te verslaan. Toen was daar Hardenberg ‘85. De eerste nederlaag. Waarbij pech een grote rol speelde en Hardenberg het goed klein hield in de achterin waardoor er maar moeilijk een gaatje te vinden was om te kunnen scoren. Uiteindelijk won Hardenberg met 2-1. Een flinke domper! Na die tijd hebben we ons spel weer weten te hervatten en de ene na de andere wedstrijd werd gewonnen. Met hier en daar ontzettend mooi voetbal, goede snelle combinaties, mooie doelpunten en vechtlust. Na de winterstop moest er nog een wedstrijd tegen Vogido Enschede ingehaald worden. Dit zou plaatsvinden in Enschede en hiervoor werd een bus geregeld. Er gingen een aantal supporters mee en iedereen was enthousiast! Want we zouden een mooi gat kunnen slaan als we van Vogido zouden winnen, Vogido dat de grootste concurrent was dit seizoen. Maar helaas niets was minder waar. Het was een drama de eerste helft in Enschede. De doelpunten vlogen om onze oren en we wisten ons er niet onderuit te voetballen. We lieten het gewoon maar gebeuren en de fouten en slordigheden stapelden zich op. Waardoor Vogido de rust in ging met een ruime voorsprong. Frustratie in de kleedkamer, dit moest anders. Het zou een hele moeilijke opgave worden maar met goede moed en vechtlust deden we er alles aan om op gelijke hoogte te komen. Het was genieten. De stand niet, maar de vechtlust wel. We leken een compleet ander elftal dat vurig opzoek was naar de doelpunten. Vogido leek overdondert en was er even niet meer gerust op. De doelpunten kwamen en toen we bijna op gelijke hoogte kwamen, wist Vogido na een slordigheidje bij ons te scoren en het geloof zakte een beetje weg. Want met nog een paar minuten wist Vogido uiteindelijk ook nog de 8-5 te maken. Nu was het gebeurd. Een bizarre wedstrijd. Maar hoe mooi is het dan om alsnog in de bus terug naar IJsselmuiden er een mooi feestje van te maken ondanks de teleurstelling. Dat zegt wel iets over het team! En de drank in de bus natuurlijk... ;) 

Na de winterstop hebben we lang niet meer zo goed gevoetbald als daarvoor. We wonnen de wedstrijden wel, maar het ging moeizamer en als er wel veel kansen waren schoten we er maar een paar in. Het kon veel effectiever en verzorgder. Ook waren we nog door met de beker en ook daarvoor was een bus geregeld. Union, Nijmegen was de tegenstander. Een waardige tegenstander maar we hadden de eerste helft voldoende kansen gehad om het af te maken, maar helaas werden deze niet allemaal benut en was het met de rust 1-1. We waren beter, moesten alleen uitkijken voor de omschakeling met de snelle spelers voorin. Die zouden niet aan de bal mogen komen, toch kregen ze na rust na een slordigheidje gelijk de kans en het werd meteen afgestraft, 2-1. Kort daarna een goede cross pass van Union op de rechtsbuiten maar wij speelden daar niet goed op in en kon Union weer scoren, 3-1. Tegen de verwachting in. Maar we hadden het weggegeven. We hadden ook de tweede helft pech met onze afwerking en het was moeizaam. We liepen veel achter de feiten aan. Uiteindelijk was het zelfs nog 5-1 geworden voor Union. We waren uitgeschakeld in de beker. Wederom stapten we met teleurstellende koppies de bus in. Maar dat duurde niet lang, want daar was het bericht dat Vogido gelijk had gespeeld en dus punten had laten liggen tegen Berkum! Feest in de busse! 

We hadden het allemaal weer in eigen hand! Alleen even de wedstrijden omzetten naar winst, wat niet heel moeilijk leek te zijn. Toch hadden wij tegen de verwachting in de grootste moeite uit bij sv Zwolle. Met een matige voorsprong in de rust 1-1, bleek dat niet voldoende te zijn. Wederom de betere partij maar we lieten in de tweede helft over ons heen lopen en het voetbal was zwaar teleurstellend. We knokten wel maar er zat niet meer in. Het lukte gewoon niet. Een geflatteerde uitslag van 4-2 verlies tegen sv Zwolle. We hadden het in eigen hand, maar hadden het nu verkloot. Dat wist iedereen, maar we moesten ons hoofd omhoog houden en door blijven gaan en de wedstrijden winnen. Complimenten daarvoor want iedereen bleef doorgaan ondanks deze uitgangspositie. Vogido heeft ongetwijfeld heel hard gejuicht bij het horen van onze nederlaag maar dat is terecht. We hebben het zelf laten liggen. Het is zwaar kloten maar het is niet anders. We zijn geëindigd op een zure tweede plek. Maar ach, blijven jammeren heeft geen zin. Dus kon er ook wel weer een biertje in! 

Zoals waarschijnlijk al bekend: We hebben afgelopen woensdag al een beetje afscheid genomen van ze, maar Annegreet, Laurien, Jos, Géanne en Esther bedankt! Die gezelligheid gaan we nog missen in de derde helft... Want voetbal is een teamsport, drie keer in de week zit je bij wijze van met elkaar opgescheept. Je ziet elkaar nog vaker dan je eigen vriendinnen. Dus je bouwt een band met elkaar op en deelt je grootste passie, voetbal. Toch altijd weer bijzonder wat zo’n jaar met het team doet met hier en daar ups en downs. 

Volgend seizoen komen er weer fitte en jonge speelsters door en zal de selectie er wellicht weer anders uit gaan zien!

Het is misschien allemaal iets minder kort samengevat als ik van te voren had bedacht, maar dat mag de pret niet drukken. 

Dus nog even in het kort: Het was een seizoen met een minder mooi resultaat, maar het is een machtig mooi team! En we gaan knallen volgend jaar in de vierde of misschien wel de derde klasse! 

Supporters bedankt en tot volgend jaar!